ای داد از این غم  فریاد از این غم
                                                                 کی می شوم من ، آزاد از این غم؟
این کوچه چون گشت خالی ز شیرین
                                                                 کوهی ز جا کند فرهاد از این غم
آن آرزوها  ،  و این   آبروها                              
                                                                 بس بی وفا رفت  بر باد از این غم
ویرانه گردید این دل از آن بزم
                                                                 شاید که گردد آباد از این غم
اندوه غربت ، خود دشنه ای بود
                                                                 برنده تر شد با  یاد از این غم
دل آنچنان سوخت در داغ اندوه 
                                                                 تا گشت تقدیر دلشاد از این غم
در کوهساران ، از هجر یاران                          
                                                                 سر دادم از جان ، فریاد از این غم
با رهگذر نیست آرام جانش              
                                                                 بس ناله ها کرد با یاد از این غم

                                                (رهگذر)