من می روم و قلب تو آزاد کنم                       کن یاد ز من چون ز تو من یاد کنم

شیرینی ات آنچنان هویداست که من              شرم آیدم ار دیدن فرهاد کنم
                                                       *****
تو رود خروشانی و من برکه ی پیر                  نیزار تجارب به تنم چون زنجیر

شلاق سکوت من نه از سنگدلیست                مهر خمشی زد به دهانم تقدیر
                                                       *****
گفتی دل سنگم ز تو بس دورم کرد                 پاییزدلی از همه رنجورم کرد

من زآتش عشق در پی گرما بودم                   جز دود ندیدم که همان کورم کرد
                                                       *****
در عشق مرا نابلد انگاریدی                             از دور چرا سنگدلم نامیدی؟

ای کاش زبانم چو دلم شاعر بود                      ای کاش ندانسته نمی نالیدی
                                                       *****
در غربت خود بی تو چه بی یار شدم                خود بی تو طبیب من بیمار شدم

عاشق کشی از تو بود یا از خود من؟               دانم فقط این ، کز عشق بیزار شدم
                                                       *****
در چشم تو آتش زدنم آسان شد                      کوهیست دلم کز آه تو لرزان شد

کاشانه ی این رهگذر سوخته دل                      از صاعقه ی دوری تو ویران شد

                                       ( رهگذر )