عاشقی بودم ولی تنهای تنهایم کنون                     ترس مرگ عشق پوشانده سراپایم کنون

خنده هایم گریه آور گریه هایم جانگداز                     با غم امروز در اندوه فردایم کنون
                                                       *****
یـاْس غالب گشت و امید از دلم پرواز کردا                 قصه ی تنهایی ام پس ماجرا آغاز کرد

حرف دل با کس نگویم هر کسی دلدار نیست            جز به نزد یار نتوان نزد کس لب باز کرد
                                                       *****      
یاد ما از قلب یاران عاقبت اخراج شد                        عشق در دریای ظلمت طعمه ی امواج شد

لشگر اندوه ، عاجل سوی قلبم ای صبا                    این خبر را سوی یاران بر دلم تاراج شد
                                                       *****
نیست در این سرزمین دستی که گیرد دست من       نیست یاری کاو شود غمخوار و گردد هست من

شرق تا غربش بجستم لیک دلداری نبود                   یا دلارامی که بیند روزگار گست من
                                                       *****
این قضا و این قدر تنهایی ام را طالب است               گویی اندر شهر دنیا ، غصه ما را غالب است

رهزن اندوه پنهان پشت کوه بی کسی                    امنیت از کاروان عشق را او سالب است
                                                       *****
آفتاب از نور خود بر ما نمی تابد همی                      تشنه بس کاوید لیک آبی نمی یابد همی

همچنان در انتظار آفتاب رحمتیم                            رهگذر، مغموم ، در غربت نمی خوابد همی

                                         (رهگذر)