گریه نکن مترسکم، منم غریب و بی کسم

تو تنهایی تو مزرعه، منم یه جور تو قفسم

تو گرمای تابستونا تو سرمای زمستونا

به جز کلاه حصیریت نداری تو یه سرپناه

میگن باید تو مزرعه، بترسونی پرنده رو

برداری از رو صورتت مهربونی و خنده رو

نمیدونی چیکار کنی ،پرنده ها رو دوست داری

دلت میخواد پیشت باشند نمیدونند بی آزاری

بترسونی،پرنده ها تو رو یه دشمن میدونند

نترسونی هم آدما دست و پاهاتو میشکونند

مترسکم دلش پره، از آدما، پرنده ها

نگاش فقط رو به خدا،گلایه هاش از بنده ها

همش پیش خودش میگه که هیچکی دوستم نداره

هرکسی رد میشه میخواد، بلایی سرم بیاره

پاهامو کردند تو زمین، گفتند همین باش،همین

اخمات همش تو هم باشه همیشه وایسا و نشین...

مترسکم! غصه نخور ،من هنوزم دوست دارم

تنهایی قربونت میرم جز تو کسی رو ندارم

میخوای نرم؟ باشم پیشت، تا آخرش باشی پیشم

گریه نکن عزیزکم ، من خودم عاشقت میشم

مترسکم! دووم بیار که مثل من تلف نشی

صدات نمیره تو گلوت، خسته و بی هدف نشی